Nieuws

De (globale) agenda voor het resterende deel van 2017 en de geplande activiteiten voor 2018 is online!

Zaterdag en zondag, 17 en 18 juni, is het Stap uit je stad weekend. Het wordt mooi weer en er is van alles te doen voor kinderen. Op zondag 18 juni organiseert Stichting Verbergh in samenwerking met toneelvereniging ’t Speeltoneel diverse muziek- en theateractiviteiten om en bij de Dobbeplas (tussen 12.00-17.00 uur). Er ligt een folder met de wandelroute voor je klaar bij restaurant Buytenhout en De Vang.

JIJ BENT DE HELD
Theater, improvisatie en spel voor kinderen. In een ‘clinic’ van ongeveer een half uur leer je hoe je een steracteur wordt. Je maakt kennis met toneel en hoe je een typetje speelt. Je kunt ook de helden Superman of Batman helpen, want wist je dat ze best een beetje bang zijn voor spinnetjes? Help de “helden” en ga samen met ze op de foto.

JIJ BENT DE STER
De rode loper ligt voor je uit en lakeien staan klaar om je te ontvangen in het amfitheater aan de Dobbeplas. En er zijn kleedsters die je in de mooiste kostuums steken.

LAAT JE SCHMINKEN
Als je het leuk vindt, laat je je schminken bij De Vang. Er staat een team van ’t Speeltoneel klaar om je om te toveren in een lieve vlinder of een eng beest.

FUN FOR ALL
En voor je opa, oma, papa en mama hebben we muziek! Tussen 14.00 en 15.00 uur speelt het duo Walter & Kiers gezellige muziek met saxofoon, gitaar en zang op het terras bij restaurant Buytenhout.

De training Wijzer Werven is onderdeel van ’training & coaching culturele sector’ en werd verzorgd door het bijzondere bedrijf Charistar. Hoezo bijzonder? Charistar heeft geen winstdoelstelling. Zoals oprichter Peter Verbaas het verklaart: ‘Wij willen een bijdrage leveren aan een betere samenleving. Als we winst maken, geven we die terug aan de samenleving, door maatschappelijke projecten te ondersteunen via onderzoek, advies of training.‘

Belangrijk onderdeel van de training was hoe je je netwerk kunt vergroten, hoe je sponsors kunt benaderen en het allerbelangrijkste: wat is nou écht het doel van hetgeen je doet?
Dus wat wil je nou écht bereiken met Stichting Verbergh?

Walter en Debby zijn het er over eens. Het liefst zouden zij zich fulltime bezig willen houden met hetgeen ze nu doen. Theater maken, culturele bijeenkomsten organiseren, projecten verzinnen en uitvoeren. Maar helaas, zoveel financiële draagkracht heeft de Stichting niet. Maar eigenlijk maakt dat niet uit want door te doen wat ze nu doen vervullen zij de waardepropositie van Stichting Verbergh; bezoekers amuseren door ze te betoveren met theatervoorstellingen en mee te nemen in ontroerende verhalen of komische voorstellingen. Het oproepen van emotie dus…

De cursus teksttoneel die in april zou starten, wordt verschoven naar het najaar. In dezelfde tijd zal Verbergh ook een cursus improvisatietheater gaan aanbieden. Hou de site dus in de gaten!

De solidaire golf

De wat? De solidaire golf. Dat lijkt mij een mooi vervolg op de twee feministische golven die we al hebben gehad. Waarom geen derde feministische golf, hoor ik jullie denken.
Volgens mij leven we in een tijd waarin het woord feministisch antipathie opwekt. En als ik eerlijk ben, bij mij in elk geval wel.
De media hebben het beeld geschetst van de feministe als zijnde een onhebbelijke kenau die haar man de strot doorbijt als hij over het huishouden begint. Feministen zijn weggezet als kille mannenhaters die de man verantwoordelijk houden voor de onderdrukking van alle welvrouwen en om die reden tot levensdoel hebben om de man volledig uit te roeien zo niet te castreren. Bij zo’n groep vrouwen hoor ik niet graag.
Ik noem mezelf om die reden dan ook niet feministisch. Ik ben vrouw, dat is voldoende. Ik ben niet feministisch omdat ik fulltime werk, zelf een huis heb gekocht, van mijn vrijheden geniet en daar geen man bij nodig heb. Ik héb wel geëmancipeerde ideeën op het gebied van gelijke rechten, maar dan voor iedereen, voor vrouwen én mannen ongeacht welk ras, welke religie en ongeacht de seksuele voorkeur.
Ik denk wel dat wij vrouwen zo onderhand meer behoefte hebben aan onderlinge solidariteit dan ooit. Want zijn wij nu solidair met elkaar? Ik denk het niet en daarom is het tijd voor een solidaire golf.
Ik ben erg trots hier te staan. Internationale vrouwendag. Hier zit de bron van het leven. Hoe bijzonder is dat. Ja toch? En toch bekritiseren wij onszelf en elkaar voortdurend. Wij zijn in principe in staat om leven te creëren. Je zou denken dat de vrouw daar trots op is en dus geen onzekerheid kent. Maar niets in minder waar. Wij spiegelen ons voortdurend aan anderen. Wij bekritiseren voortdurend onszelf, en anderen.
Want wees eens eerlijk, wie heeft, toen ik hier naartoe liep niet een gedachte over mij gevormd? En was die gedachte positief of negatief? Ik durf te gokken dat de meeste gedachten die jullie over mij hadden kritisch waren. Te korte rok? Te dik? Tikje ordinair? En hoe zou ik eigenlijk zijn beoordeeld als ik een burka aan had gehad? Luisteren jullie dan op dezelfde manier naar mij of laten jullie je mening afhangen naar wat je ziet?
Wij vrouwen zeggen dat de media ons opleggen dat we er perfect uit moeten zien. Maar dat doen niet alleen de media, dat doen wij zelf. Wij zijn de grootste criticasters. Wij zijn niet echt aardig voor elkaar, laat staan solidair.
De dames van de organisatie hadden mij gevraagd vandaag te spreken voor internationale vrouwendag want ze hadden op Youtube een stukje van een optreden van mij gezien en ondanks dat ze het wat plat vonden mocht ik toch komen spreken. Ik neem de dames niks kwalijk hoor, maar ik neem het even als voorbeeld.
Plat. Wat is plat? En wie bepaalt dat en waarop is dat dan gebaseerd? Ik begrijp dat dat komt omdat ik dezelfde grove grappen als een man durf te maken, ik benoem de dingen bij hun naam en dat wordt van een man wel geaccepteerd en van een vrouw niet, terwijl mijn grappen lang niet zo grof zijn als die van Youp van ’t hek of Hans Teeuwen. Ik beweer overigens niet dat ik net zo grappig ben als deze heren, maar ik geloof wel dat mannelijke benadering van humor door vrouwen niet altijd gewaardeerd wordt. Daarbij is mijn ervaring, sorry dames, dat het gevoel voor humor bij vrouwen wat lastiger naar boven te halen is dan bij mannen. Het is eigenlijk net als met de clitoris, we hebben er een maar het zit een beetje verstopt.
Het gebrek aan onderlinge solidariteit geldt overigens voor alle posities van de vrouw in de maatschappij. Er wordt neergekeken op vrouwen die niet werken maar fulltime voor de kinderen willen zorgen maar ook carrièrevrouwen zullen het niet makkelijk hebben.
Machtige vrouwen… daar kijken we al snel op neer want je kunt geen goede moeder zijn als je een carrière nastreeft en ministens 60 uur in de week werkt en de zorg overlaat aan oppas moeders, familie of een au pair. Het is het steeds weer terugkerende wapen waarmee wij vrouwen elkaar neersabelen.
Hoe anders kijken wij naar carrièremannen. Mannen met macht!! Vrouwen kijken bijna altijd op tegen invloedrijke mannen. Mannen met geld. Macht erotiseert. In de buurt van zo’n krachtige, machtige, rijke man worden wij vrouwen de hunkerende jonkvrouw die gered moet worden door de prins op zijn witte paard. En zijn Rolex.
Maar ja, dan krijgt die machtige man een griepje en veranderd deze heldhaftige prins in een jengelend en klagend kind dat een weeklang zijn bed niet uit kan komen. Als mannen griep krijgen zijn ze niet langer de prins op het witte paard maar krijg je ongevraagd een weeklang een eersterangs voorstelleng van de stervende zwaan. Wij vrouwen kunnen het ons niet veroorloven om een weeklang de boel de boel te laten en in bed te gaan liggen. We kunnen het wel maar we doen het niet. Vrouwen zijn geen watjes. Wij gaan door.
Wij zijn het die zorgen. Wij zijn het die baren (althans, het merendeel), voeden en koesteren. Wij zijn in staat leven te creëren. Hoe machtig is dat?
Maar in plaats van bewondering uit te spreken vallen we over elkaar heen met meningen over het hebben van kinderen in combinatie met een carrière of huismoeder worden. In plaats van elkaar te veroordelen zouden we elkaar beter kunnen steunen in de keuzes die we maken. Elkaar steunen doe je door niet te roddelen over elkaar. Stoppen met het constante veroordelen van elkaar of het nou om uiterlijk gaat of om de keuzes die we maken.
Stoppen met het aangaan van relaties met een getrouwde man Laten wij elkaar dan in elk geval niet bedriegen of voorliegen.
We moeten streven om onze zorgzame kant, onze grote kracht, te gebruiken om andere vrouwen te helpen die het nodig hebben. Vrouwen die mishandeld worden. Misbruikt. Onderdrukt.
We moeten er samen voor gaan zorgen dat het beeld dat wordt gecreëerd van de vrouw als seksobject wordt tegengegaan zodat onze kinderen en kleinkinderen een gezond vrouwbeeld ontwikkelen. Niet meer lijdzaam toezien hoe de samenleving geseksualiseerd wordt maar ook kritisch durven zijn. Waarom is er ’s avonds op tv om 23:00 een aanbod van geile vrouwen die willen dat je belt? Waarom staan er op teletekst tussen de weerberichten berichten van geile oma’s?
Natuurlijk zijn seks en porno niet uit te sluiten, dat hoeft ook niet, dat is voor internet, maar waarom zijn wij het normaal gaan vinden dat als je net de aftiteling van een film voorbij hebt zien komen, gelijk daarna, een amper 18 jarig meisje haar borsten tegen je scherm duwt. Wanneer zijn we dat normaal gaan vinden? En is dat eigenlijk wel zo normaal.
Waarom maken we ons niet meer zorgen om dat soort vrouwen die misschien helemaal niet zo graag willen maar simpelweg gedwongen worden. Wij vrouwen moeten veiligheid creëren voor alle jonge meisjes en vrouwen ter wereld door solidair te zijn en onze vrouwelijke krachten te benutten. Wij zijn inderdaad niet machtswellustig zoals mannen want wij zijn van het samenwerken. En juist in deze tijd waarin de rechten van vrouwen over de hele wereld door leiders als Poetin en Trump ernstig worden geschonden moeten wij vrouwen onze handen ineen slaan, ons sterk maken en die rechten terugeisen op een manier zoals wij vrouwen dat zo goed kunnen. Geweldloos maar met woorden, argumentatie en overtuigingskracht.
Maar laten we beginnen met elkaar in waarde te laten, ongeacht de keuzes die we maken. Laten we stoppen met elkaar wijs te maken dat de perfecte vrouw bestaat en elkaar juist steunen en aanmoedigen in de individuele keuzes die we maken.
Laten wij westerse vrouwen nou eens trots zijn op onze verworven rechten en vrijheden en andere vrouwen niet beperken met onze mening hoe die vrijheid ingevuld of beleefd moet worden.
Dat is nou het mooie van vrijheid van keuze, dat je keuze niet bepaald wordt door wat een ander vindt of denkt.

Debby van den Bergh

3_1.7debbie

Zij is schrijver. Zij is dichter. En zij is heel erg grappig! Bovendien komt zij uit Den Haag. Dus was er maar één iemand de aangewezen persoon om Vrouwendag nóg leuker te maken: zij. Uit het leven gegrepen, alledaags en herkenbaar. Zij snapt wat er leeft onder jullie. Van PMS tot liefdesverdriet en van bankhangmannen tot het beste orgasme. Zij weet er alles van.
13.15 – 14.00 uur.

Zondagmiddag 19 november vond de eerste editie van Volksdichters & Troubadours plaats. In een klein maar sfeervol lokaal in de Ottoburg, onderdeel welzijnsgebouw van SBOR zong zangeres Julie Scott de sterren van de hemel met haar prachtige, eigenzinnige vertolking van ‘Lets dance’ van David Bowie. Dick Keulemans had een indrukwekkend (met name door de stortvloed aan woorden)verhaal/gedicht en Willemijn Jansen kreeg het publiek aan het lachen met haar hilarische gedichten. Juliette van Bavel had een kort verrassingsoptreden en Debby van den Bergh betoverde met haar romantische verhaal en gedichten. Karel Kanits kreeg het publiek stil door een mooi relaas over zijn oma maar ook aan het lachen door zijn kenmerkende woordgrappen. Alexander Franken sloot als echte troubadour af met een prachtig ‘vaderlandslievend’ nummer.
Na afloop werd er nog met een drankje erbij gezellig nagepraat.

Vanaf nu is het mogelijk om in te schrijven voor de cursus verhalen vertellen, of voor de cursus teksttoneel. Wees er snel bij – er is een maximum aantal deelnemers voor beide cursussen.

Wat gaat Stichting Verbergh in 2017 allemaal doen? In ieder geval veel leuks. Na het oprichtingsjaar 2016 gaan we ambitieus verder. Kijk eens op de pagina Agenda voor meer informatie.

Zaterdagavond 19 november vindt de tweede editie van DichterBij Rijswijk plaats. Naast Ronald Giphart is ook dichter Max Lerou te gast en lezen ook schrijvers Karel Kanits en Debby van den Bergh voor uit eigen werk.

Bestel uw kaarten, klik hier…

Stichting Verbergh is de uitvoerend producent van ‘1001 nachten’. Op zaterdag 24 en zondag 25 september 2016 is de aula van het Stanislascollege (Sportlaan 3a) in Pijnacker het decor van deze totaaltheaterproductie. Meer dan 125 deelnemers doen mee in een prachtige voorstelling vol dans, muziek, zang en spel. ‘1001 nachten’ is onderdeel van de culturele manifestatie De Verbeelding. De voorstelling op zaterdag vangt aan om 20.15 uur en op zondag is er een matineevoorstelling die om 15.00 uur begint. Kaarten (tussen de € 7,50 en € 10,00) kunnen worden gereserveerd via www.1001nachten.nu.

De productie is een eigentijdse bewerking van het bekende verhaal van ‘1001 nachten’, waarin Scheherazade duizend-en-één nachten lang iedere keer een verhaal vertelt aan een sultan met een kort lontje, die zo voor haar (en haar verhalen) valt, dat hij uiteindelijk met haar trouwt. De verhalen die Scheherazade aan de sultan vertelde, zijn een wondermooie mengeling van oude verzen en liedteksten, gecombineerd met sprookjes en avontuurlijke vertellingen.

Op dit moment wordt er keihard gewerkt aan de voorbereidingen voor het stuk, die al begonnen in 2015. Producenten Walter Vermeer en Tim Lafeber liepen al een tijdje rond met het idee om een productie te gaan maken waarin de verschillende theaterdisciplines (zang, dans, muziek en spel) zouden samenkomen. Iets soortgelijks had Vermeer al eerder gedaan, bijvoorbeeld in 2001 met ‘het meisje met de zwavelstokjes’. Ook dat was een verhaal met een rode draad die gespeeld werd door acteurs en waarbij de visioenen die het meisje zag als zij een stokje afstak wisselend door dansers en zangers werden voorgesteld. Dat idee vormt ook de basis voor ‘1001 nachten’. De rollen van Scheherazade, de sultan en de hele entourage worden gespeeld door acteurs. De verhalen die Scheherazade vertelt, worden beurtelings uitgevoerd door zangers, dansers en muzikanten. En ook heel vaak in een combinatie daarvan en dat is ook het unieke van deze voorstelling. Zingen op live muziek, spel en dans tegelijkertijd; het maakt ‘1001 nachten’ tot een unieke ervaring, die je gezien moet hebben!

Kaarten (€7,50 voor kinderen t/m 12 jaar, CJP-houders en 65+-ers / € 10,00 voor overigen) zijn uitsluitend te koop via de website van de productie. Ga naar http://www.1001nachten.nu/content/kaartverkoop/ om te reserveren voor zaterdag 24 september 20.15 uur of zondag 25 september 15.00 uur.De kaartverkoop loopt hard en er is een beperkt aantal stoelen beschikbaar in het Stanislas college. De zaal gaat drie kwartier voor aanvang open. Wees er snel bij; het wordt bijzonder!